Op maat gemaakt advies van een van onze scrubber specialisten
Vul het onderstaande formulier in en wij nemen zo snel mogelijk contact met u op.
De uitstoot van onaangename geuren uit voedselverwerkingsinstallaties vormt een aanzienlijk probleem, wat vaak leidt tot klachten van omwonenden over de luchtkwaliteit. De productieprocessen dragen aanzienlijk bij aan de uitstoot van geurveroorzakende stoffen zoals aldehyden, aminen, mercaptanen en VOS (vluchtige organische stoffen). Om de olfactorische luchtomstandigheden in de omgeving van dergelijke bedrijven te beoordelen, wordt vaak gebruik gemaakt van verspreidingsmodellen van verontreinigende stoffen, specifiek geuren of geurstoffen.
Smaak speelt een cruciale rol bij het bepalen van de algehele eetervaring van voedsel. Er wordt voorgesteld dat smaak verschillende factoren omvat, zoals smaak, geur, het trigeminale systeem, aanraking, evenals visuele en auditieve signalen. Deze definitie sluit goed aan bij de ISO-definitie van smaak, die het karakteriseert als een complexe mix van olfactorische, gustatorische en trigeminale sensaties die tijdens het proeven worden ervaren. Terwijl smaak betrekking heeft op de fundamentele smaken van zoetheid, zuurheid, zoutheid, bitterheid en umami, verwijst geur naar de geur die wordt geproduceerd door specifieke vluchtige verbindingen. Het is algemeen bekend dat veel voedingsmiddelen een flauw smaakprofiel hebben met minimale aroma.
Meerdere voedselverwerkingsprocessen ontwikkelen geuren zoals:
De perceptie van geuren door individuen kan worden beïnvloed door verschillende factoren, waaronder het type stof dat de geur afgeeft, de duur van de blootstelling aan de geur, de specifieke locatie waar de geur aanwezig is, en de eigen gevoeligheid van het individu voor geuren. Onder deze factoren worden de duur en frequentie van blootstelling, de concentratie van de geur, en de waargenomen olfactorische kwaliteit (of de geur als aangenaam of onaangenaam wordt ervaren) als de meest significante beschouwd. Het concept van geur, inclusief termen zoals geur, stank en overlast, kan moeilijk te definiëren en te kwantificeren zijn. Zijn er specifieke definities die ons kunnen helpen om de impact van geuren op individuen beter te begrijpen, te observeren en te meten?
Geur is een kenmerk van een stof die het reukzintuig prikkelt en de potentie heeft om ongemak en schade aan de gezondheid te veroorzaken. Bedrijven kunnen geurige stoffen in de omgeving uitstoten, wat irritatie bij individuen kan veroorzaken en kan leiden tot klachten en een negatieve publieke perceptie. Deze diffuse emissies dragen bij aan luchtvervuiling en klimaatverandering, terwijl ze ook financiële verliezen veroorzaken voor het emitterende bedrijf door verlies van producten. De geur verspreidt zich door de lucht en creëert een onaangename leefomgeving voor individuen (emissie). Bij het spreken over geurhinder kwantificeren we de hoeveelheid geur in termen van geurunits per kubieke meter lucht die de woningen van mensen binnendringt.
Langdurige blootstelling aan geuren in de leefomgeving kan resulteren in geurhinder, wat ook gezondheidsrisico's met zich mee kan brengen. Deze hinder kan zich manifesteren in fysieke symptomen zoals hoofdpijn, misselijkheid, ademhalingsmoeilijkheden en een onregelmatige hartslag. Daarnaast kunnen geuren psychologische problemen veroorzaken zoals stress, ontevredenheid met de omgeving en verminderde deelname aan buitenactiviteiten. De geur-drempelwaarde verwijst naar de minimale concentratie van een stof die nodig is om een geur te detecteren.
Een objectieve meetmethode is essentieel voor het kwantificeren van geur. Deze methode wordt gekwantificeerd in Europese geurunits per kubieke meter lucht (ouE/m³). Bij het gebruik van een olfactometer om geur te meten, wordt een groep individuen blootgesteld aan het geurmonster via de luchtdilutie-eenheid van de olfactometer. Aanvankelijk wordt de geur sterk verdund totdat de hele groep aangeeft dat ze de geur niet meer kunnen detecteren. Vervolgens verhoogt de onderzoeker geleidelijk de concentratie door de luchtdilutie iets te verminderen en observeert de reacties van de panelleden. De operator blijft de geurintensiteit verhogen door de luchtdilutie te verminderen totdat de helft van het panel aangeeft de geur te kunnen waarnemen, terwijl de andere helft dit niet kan.
Volgens de definitie betekent het verdunningspunt van één eenheid geur per kubieke meter het punt waarop 50% van het panel de geur niet kan detecteren, terwijl de overige 50% dit wel kan. Dit specifieke verdunningspunt wordt vaak de waarnemingsdrempel genoemd. De operator somt alle benodigde verdunningen op om deze drempel te bereiken om het aantal geurunits in het oorspronkelijke monster te bepalen zodra de waarnemingsdrempel is overschreden.
Zwart koolstof is een bestanddeel van fijnstofluchtvervuiling, die de belangrijkste milieufactor is die bijdraagt aan nadelige gezondheidseffecten en voortijdige sterfte. Vanwege hun kleine formaat kunnen deze deeltjes diep doordringen in het ademhalingssysteem en schadelijke stoffen in de bloedbaan transporteren. Langdurige blootstelling aan fijnstofluchtvervuiling wordt geschat jaarlijks ongeveer 4 miljoen doden te veroorzaken. Bovendien wordt luchtvervuiling in verband gebracht met diverse gezondheidsgevolgen, waaronder voortijdige sterfte bij volwassenen met hart- en longziekten, beroertes, hartaanvallen, chronische ademhalingsaandoeningen zoals bronchitis, verergerde astma en andere cardiorespiratoire symptomen. Zuigelingen en kinderen zijn ook kwetsbaar voor de schadelijke effecten, aangezien deze vorm van luchtvervuiling verantwoordelijk is voor het voortijdige overlijden van kinderen door acute lage luchtweginfecties zoals longontsteking. Bovendien zijn deze deeltjes gedetecteerd in de longen, lever en hersenen van ongeboren baby's, wat mogelijk hun vroege ontwikkeling beïnvloedt.
Geurhinder wordt vaak gekwantificeerd als het aandeel van individuen dat last heeft van geurhinder (% hinder). Dit vertegenwoordigt het percentage individuen dat af en toe of vaak wordt gestoord door een bepaalde geur. Het onderzoeken van de relatie tussen de intensiteit van geurhinder en het percentage individuen dat last heeft van geurhinder biedt een dieper begrip van het probleem. Het is echter belangrijk op te merken dat er geen universele dosis-effectrelatie is die van toepassing is op alle geuren en omstandigheden. Het niveau van ervaren geurhinder kan variëren afhankelijk van factoren zoals:
Baanbrekende voordelen
Ontdek de baanbrekende voordelen van wassers en geef uw bedrijf een impuls met onze gratis whitepaper download.
Gaswassing is een veelgebruikte methode in de voedingsindustrie om verschillende soorten gasemissies te minimaliseren. Het wordt voornamelijk gebruikt voor stoffen die hygroscopisch zijn of een hoge oplosbaarheid in water vertonen. Daarnaast zijn er alternatieve wasserconfiguraties die bijvoorbeeld niet-polaire wasvloeistoffen gebruiken om organische gassen effectief te verwijderen. De efficiëntie van een wasser kan worden aangepast aan de chemische eigenschappen van een bepaalde stofgroep door chemicaliën zoals zuren, basen of oxiderende additieven aan de wasvloeistof toe te voegen.
Wassers kunnen grondstoffen terugwinnen; echter is een extra scheidingstechniek noodzakelijk. Bovendien kan deze techniek effectief geuren aanpakken. De concentratie van gaswassers varieert sterk afhankelijk van de toepassing en het stof dat moet worden geëlimineerd. In de meeste gevallen kan een gaswasser voldoen aan de algemene emissie-eis voor een specifieke stof. Het fundamentele principe achter een wasser is de absorptie van een gas of damp in een vloeistof. Om dit te bereiken, wordt het afvalgas grondig blootgesteld aan de wasvloeistof, meestal water met of zonder aanvullende stoffen. Wassers kunnen grondstoffen terugwinnen en het waterverbruik verminderen door het toepassen van additieven; echter is een extra scheidingstechniek noodzakelijk. Bovendien kunnen natte gaswassers effectief geuren verwijderen. De concentratie van wassers varieert sterk afhankelijk van de toepassing en het stof dat moet worden verwijderd. In de meeste gevallen is een wasser ook de meest voor de hand liggende techniek om te voldoen aan de algemene emissielimieten voor een specifieke stof of gas.
Een gaswasser werkt volgens het fundamentele principe van het absorberen van een gas of damp in een wasvloeistof. Dit proces wordt bereikt door het afvalgas grondig bloot te stellen aan de wasvloeistof, die water (plus aanvullende chemicaliën) of niet-polaire wasvloeistoffen kan zijn. De essentiële componenten van een gaswasser omvatten een absorptie-eenheid uitgerust met sproeikoppen of contactpakkingen, een pompsysteem met instrumentatie en een recirculatiebuffertank voor de chemische reactie. De effectiviteit van wassers wordt voornamelijk bepaald door factoren zoals de duur van de gasblootstelling in de absorptie-eenheid, de kenmerken van het pakkingsmateriaal of de sproeikoppen, de gas-vloeistofverhouding (L/G), de reactiesnelheid, de temperatuur van de vloeistof en de dosering van chemische middelen.
Gaswassers kunnen ook deel uitmaken van ingewikkelde combinaties van methoden. Deze combinaties kunnen bijvoorbeeld verschillende soorten gaswassers omvatten, zoals een zuurgaswasser en een basische gaswasser, een neutrale wasserfase die sequentieel is gekoppeld om dubbele effecten te bereiken (meerstapswasser).
Gaswassers kunnen worden ontworpen met meerdere secties of kolommen die in serie zijn gerangschikt, bekend als meerstapswassers. Deze configuratie maakt het mogelijk dat verschillende chemische reacties in elke sectie plaatsvinden, waardoor verschillende componenten uit het gas effectief worden verwijderd. Bovendien kan een wassysteem bestaan uit meerdere identieke secties die in serie zijn verbonden om de algehele efficiëntie te verbeteren.
Verhoog uw industriële processen met onze geavanceerde natte gaswassers. Onze specialist staat klaar om u te begeleiden naar efficiëntie, productiviteit en milieunaleving. Neem nu contact met ons op voor deskundig advies, maatwerkoplossingen en snelle reacties. Laten we vandaag nog uw perfecte scrubberoplossing vinden.